3.2 Kerkelijke deelname aan de publieke communicatie
Aangezien deze scriptie slechts beperkte ruimte biedt voor uitwijding en verdieping, zal ik me voor een inventarisatie van de problematiek van communicatie en de kerken grotendeels baseren op de studie die C.J. Hamelink daarover publiceerde. In zijn dissertatie over de kerken en de publieke communicatie (1975)32 analyseert Hamelink de theologische motieven die ten grondslag liggen aan de kerkelijke deelname aan de publieke communicatie. Hij komt vervolgens op basis van de literatuur over dit thema tot vier modellen. Deze modellen geven de verschillende kerkelijke benaderingen van de publieke communicatie weer. Hamelink tekent aan dat de onderverdeling in modellen enigszins kunstmatig is, omdat de beschreven modellen nergens in pure vorm worden aangetroffen. De vier motivatiemodellen vertonen juist een sterke onderlinge verwantschap en komen dan ook vooral in combinaties voor.33
Volgen nu in samenvatting genoemde vier modellen, op enkele plaatsen voorzien van een aantekening.